Strawberry fields forever (10) ~ 31/08

Zaterdag 31/08

We bezoeken de markt in San Bernardino, een fascinerende mix van tweedehands goederen, groenten en fruit, gadgets en zelfs wapens (ja, echt waar, messen, pepperspray en box-ijzers kun je daar kopen 🤷🏻‍♀️). Heel veel Duitsers komen daar samen om bij te praten en inkopen te doen. Aan de eet-en drankkraampjes zijn typische Duitse lekkernijen te verkrijgen en praten de standhouders vlot de Duitse taal.

We kopen twee eclairs en een Duits desembrood vol zaden en pitten en wandelen daarna naar het uitgestrekte Ypacaraímeer. We kozen niet de beste dag, het wordt max. 17 graden. Er staat een stevige wind, waardoor het behoorlijk koud aanvoelt. We zijn niet goed voorbereid op deze koude in Paraguay: alleen Ellie en Pieter hebben een warme jas mee naar hier. Victor draagt een dikkere gilet en ik moet het doen met m’n jeansvestje, maar met een paar extra lagen eronder lukt het ook wel.

Verkleumd lopen we langs een speeltuin, waar we in gesprek raken met een jonge Engelsman die al ruim twee jaar in San Bernardino woont. Hij is meer dan tevreden met zijn keuze en is overtuigd dat we het hier naar onze zin zullen hebben. Inmiddels heeft hij een relatie met een Paraguayaanse en samen hebben ze een zoontje. De kinderen spelen ondertussen vrolijk verder.

Na het marktbezoek rijden we terug naar huis om op te warmen. We verbinden de tv met onze laptop en genieten om deze koude dag van een filmmiddag met meegenomen dvd’s en met verse zelfgemaakte popcorn.

De kinderen krijgen altijd vroeg honger, normaal naar onze normen. Volgens de lokale gebruiken zijn we om 18:00 uur echter vroeg in het restaurant, waar we dus vaak de enigen of eerste zijn. We eten lokaal bij El Patrón in Ypacaraí. Pieter bestelde een Caipirinha voor nog geen 2,50 € (20.000 Guaraní) !

Zondag 01/09

Vandaag besluiten we naar Areguá te gaan, een plek die bekend staat om zijn aardbeien. Via via weet ik een veld waar we zelf aardbeien kunnen plukken. De kinderen zijn gewend om uit onze moestuin zelf komkommer, tomaten, pompoenen of ander lekkers te oogsten. Dat is natuurlijk klein, maar hier hebben ze enorme velden waar we naast aardbeien langs kolen, komkommer en broccoli in volle groei lopen. Ze mogen elk een mandje kiezen en vullen deze met vers fruit. Tussendoor wordt er natuurlijk al gesmikkeld. Mijn bewaardoosje ging zelfs niet dicht toen we afrekenden. Vervolgens bestellen we nog twee aardbeien-met-slagroomhapjes. Wij genieten zelf van een heerlijke honingraat. Voor alles samen betalen we 105.000 guaraní (ca. €12,50).

Daarna trekken we naar Playa de Areguá. Voor een schappelijke euro krijg je toegang tot het strand. Het is relatief rustig bij aankomst. De steiger naar het water heeft zijn beste tijd gehad en de kinderen durven er zelfs niet overheen lopen. In het parkje staan houten speeltoestellen die maar half werken of kraken en schudden langs alle kanten. Ook dit is Paraguay! Onze kinderen amuseren zich echter prima, eten wat aardbeien en een crackertje, en voor we het weten, is het al laat in de namiddag.

Zoals we in Asunción zagen, zien we in het park hier ook (maar evengoed onderweg, overal eigenlijk) alle mensen met hun thermoskan met terere, oftewel koude Yerba Mate. Een mix van kruiden en specerijen die hier de hele dag door gedronken wordt. Nog meer dan dat wij onze koffie in de ochtend nodig hebben, zijn zij verslingerd aan dit lokale drankje.