Vrijdag is de laatste dag in het appartement. Het plan was om naar Hohenau te verhuizen, maar alles was volzet vanwege een driedaags feest waarbij verschillende landen en nationaliteiten hun cultuur vieren. We vonden echter een appartement in dezelfde toren en verhuisden van de 11e naar de 4e verdieping. Ondertussen legde ik iets vast voor maandag in Hohenau. We wilden in Ciudad del Este nog wat dingen doen.

We trekken opnieuw de stad in. Pieter heeft een park gevonden met grote schildpadden. Het blijkt niet heel groot te zijn, maar de kinderen vinden die gigantische schildpadden in de “vrije” natuur geweldig. Daarna trakteren we op een ijsje toen we de auto parkeerden bij het shoppingcenter (nee, niet weer een shopping – we hebben er echt genoeg van, maar de parking is hier gratis en vlakbij ons doel!). Vervolgens wandelen we te voet over de Vriendschapsbrug, de brug die Paraguay met Brazilië verbindt. Er is veel verkeer op de brug, natuurlijk omdat het vlak voor een lang weekend is. Zondag (en maandag) is een feestdag in Paraguay: Boquerón Battle Victory Day.

De Vriendschapsbrug verbindt Ciudad del Este in Paraguay met Foz do Iguaçu in Brazilië, over de rivier de Paraná. De officiële naam is de Puente de la Amistad. Ze speelt een grote rol in de handel tussen Paraguay en Brazilië. Ciudad del Este staat bekend als een van de grootste handelscentra van Latijns-Amerika, met veel belastingvrije winkels waar Braziliaanse toeristen en handelaren hun inkopen doen. Rondom de brug is het altijd een bruisend centrum van activiteit, zowel legaal als soms illegaal, met smokkel en economische onregelmatigheden die in het verleden voor spanningen zorgden.

Ik bekeek een aflevering van Tom Waes uit 2015 (of 2016), en het was toen complete chaos. Het zag er totaal anders uit dan nu. De regering heeft de afgelopen jaren de overgang gemoderniseerd om de infrastructuur te verbeteren en de grenscontroles te versterken. Daardoor verloopt alles efficiënter en is de veiligheid verhoogd. Het zal nog steeds een smokkelzone zijn, maar het ziet er in ieder geval fatsoenlijker uit.

De wandeling duurt wat langer door de kinderwagen en enkele stops vanwege hoogtevrees. Normaal denk ik dat je in zo’n 10 minuten aan de overkant bent, aangezien de brug 550 meter lang is. We komen aan bij een uitkijkpunt in Brazilië, waar we de enigen waren, op een Braziliaanse militair na. Ik vraag of we in de tegengestelde richting terug mochten lopen, en dat is geen probleem. Anders moet je nog een eind doorlopen. Migration office of een stempel in het paspoort is niet nodig (dju toch), tenzij je langer dan 24 uur blijft. Het wordt wel aangeraden om geboortecertificaten van de kinderen bij je te hebben. We bewonderen de skyline van Paraguay en wandelen terug.

Als je weet dat er geen autokeuring is en auto’s soms half uit elkaar hangen, dan vraag je je af hoe gezond dit wandelingetje eigenlijk is, vooral tijdens het spitsuur. Wat verkeer betreft, zag ik hier ook schrijnende taferelen, zoals een vrouw die haar baby op de arm had terwijl ze achterop een motorfiets zat. Zo fragiel, gewoon op de arm… Dan breekt mijn moederhart.

Zaterdag besluiten we een moskee te bezoeken. We waren al langs de Mezquita del Este gereden, die er van buiten bijzonder uitziet. Aangezien ik nog nooit binnen in een moskee ben geweest en de kinderen dit ook graag wilden zien, leek het me een ideaal uitstapje. Helaas is de moskee gesloten voor renovatie. We rijden door naar de San Blas-kathedraal, maar ook daar hebben we pech: gesloten. Tekens van het universum?

We willen ook graag eens op de Río Paraná varen. Misschien kunnen we die overzetboot nemen van Paraguay naar Argentinië, die we eerder zagen aan het Drielandenpunt? Want een plezierboottocht vonden we niet aan de Paraguayaanse kant. In Brazilië en Argentinië zijn er wel, maar we mogen met de huurauto de grens niet over. Wanneer we bij de boot aankomen, staat er een lange wachtrij. We gaan te voet en wachten op de oversteek. Ondertussen genieten we met de voetjes van het water, heerlijk verfrissend want het is alweer 34 graden. Na ruim een half uur komt de veerboot aan. Ik vraag of hij nog terug zou varen, want er is nergens een duidelijke dienstregeling te vinden. Helaas blijkt dit de laatste afvaart te zijn; de boot blijft daarna in Argentinië. Een beetje teleurstellend… Online had ik gelezen dat de informatie en bewegwijzering aan de Paraguayaanse kant beter kon, en dat kan ik alleen maar bevestigen. Je moet boven een ticket kopen en rijdt eerst de douane/politie voorbij waar zich ook een boletería bevindt. Zelfs een Braziliaanse auto moest terugrijden om extra stempels en een ticket te halen, want hij wist dit ook niet.

We rijden terug naar de binnenstad en doen een vieruurtje in koffiebar Wunderli. Van buiten zou je het niet zeggen, maar wat een leuke zaak is dit! Veel keuze aan gebak en vooral vriendelijk en netjes binnen. Er is ook een speelhoek voor de kinderen. Misschien maar goed dat ik dit niet eerder had ontdekt, anders wilden de kinderen hier elke dag naartoe. Het gebak is verrukkelijk: twee koekjes, drie grote stukken taart (waarvan we nog een stuk meenamen naar huis), koffie, thee en appelsap voor 12 euro.

Terug in het appartement gaan we nog even zwemmen. Het is druk vandaag, natuurlijk door het lange weekend. De vier quincho’s, de gemeenschappelijke buitenterrassen met bbq, zijn  allemaal bezet. Er is een verjaardagfeest, ook iets in de richting van een babyborrel. Het is gezellig, met veel mensen en kinderen die rondliepen.

’s Avonds gaan we eten bij Picaña Grill, in dezelfde straat waar we eerder die heerlijke pizza’s aten. Het interieur is eenvoudig, bijna als een refter. Er zingt die avond iemand live-muziek. Het vlees dat ze rondbrengen is heerlijk! Dat gebeurt op lange spiesen. Mals, vol van smaak en goed gekruid. Er is een buffet met lokale gerechten. Ze komen zelfs langs met gegrilde ananas, gekruid met kaneel. In San Bernardino bezochten we O’Gaucho, dat een prachtig interieur heeft en ook lekker was, maar dit was veel beter. Hier komen ze vaker langs met vlees, beter van en op smaak en er is meer keuze. Onze kinderen zijn verdeeld: de een houdt van vlees, de ander niet. Maar voor beiden is het een feest, met bijgerechten zoals spaghetti-slingers en rijst (geen friet) en desserts. Aan tafel bieden ze ook sterke dranken aan, waaronder Licor 43. We nemen er eentje om te proeven. Let op: dit moet je wel apart betalen, want dranken zijn exclusief.

(Foto’s van het buffet zijn genomen door Victor, ik had nog details van de spaghetti, rijst maar dat geeft geen beeld hè🤭)

Uiteindelijk rekenen we af: voor twee volwassenen en twee kinderen betalen we 295.000 PYG, oftewel 35 euro, dranken bij. In België / Nederland betaal je dat voor één volwassene in een all-you-can-eat! We blijven ons verbazen over de prijzen hier.

De kindjes hebben een koffertje bij met mini-autootjes van toen Pieter nog kind was. Deze zorgen voor plezier tijdens het eten maar trekken ook aandacht van andere mensen zoals personeel. Duurzaam speelgoed dus…

---

Lees de nieuwste berichten hier

• Reflectie ~ 31/12/2024
• Coming home (36) ~ 23/10
• City of blinding lights (35) ~ 20/10
• Viva la vida (34) ~ 17/10
• Bright sunshiny day (33) ~ 15/10

Of kijk in de index