Drie dagen slecht weer staan voor de deur…  het is overigens naar ons aanvoelen koud, 22 graden. We gaan eenmaal in België en Nederland erg moeten wennen aan de temperatuur.

Dinsdag begint met onweer, ideaal om wat schoolwerk bij te houden.  

Vervolgens gaan we rondrijden, in de regen en het onweer. We zien de bliksemschichten heel helder. Het rammelt overal, maar in de kooi van Faraday voel ik me veilig. Het regent heel hevig, we stoppen zelfs. We reden naar een van de gronden om te kijken hoe het terrein bij regen is, en Pieter wil ook nog een lokale interieurzaak laten zien. De heenweg naar het grondstuk lukt redelijk, maar de terugweg is één en al slippen en schuiven. Zelfs brommertjes met kinderen zwiepen alle kanten op. Eenmaal uit de modder maakt de auto een raar geluid. De modder zit in de velgen en wielkasten en brengt de auto uit balans. We gaan op zoek naar een lavadero (een autowasserij), net zoals een bandencentrale zijn die hier overal te vinden, maar op dit uur niet meer 🫣.

We proberen er nog een in Hohenau, maar door de regen ziet Pieter een diepe kuil over het hoofd. In de put zitten kreeg voor ons een nieuwe betekenis. Gelukkig krijgt Pieter de auto, na wat vloekwoorden, eruit. Schoonmaken zal voor morgen zijn.

We rijden door om iets te gaan eten en gaan terug naar Cosmopolis. Het was de vorige keer goed bevallen, er is een klein speeltuintje aan. We zijn nog maar net binnen of een van de Nederlandse koppels van vorige keer komt binnen. Ze herkennen ons meteen, de Belgen, ze hebben een afspraak met hun makelaar. Zij kocht hun woning in de buurt hier. Zodra zij arriveert, stellen ze Nancy aan ons voor. We maken kort kennis.

Woensdag brengt nog meer regen. Het wordt een luilekkerdagje in ons huisje. Eigenlijk moesten we vandaag vertrekken, maar ik zag op tegen opnieuw een huisje zoeken en weer inpakken. Bovendien is dit een handig huis, hebben we leuke mensen ontmoet, en er is hier in de omgeving nog zoveel te zien en doen. We werken een beetje, spelen, tekenen… we houden ons prima bezig. In de late namiddag klaart het op en rijden we nog eens rond, richting Obligado en Bella Vista. Pieter toont ons Obligado Puerto. Het is gelukkig gestopt met regenen. Wat een prachtige plaats, zelfs met de vele regenplassen. We besluiten te genieten van de zon die tussen de wolken ondergaat in de “beach club”

De rust die hier heerst, zalig! Dit uitzicht aan onze Vlaamse kust is niet meer mogelijk, alles staat volgebouwd. Van lokale mensen weten we dat het hier zomers en in de weekends uiteraard drukker is maar toch nog steeds tranquilo.

Uiteindelijk rijden we naar Papillon, dit keer voor buffet per kilo. Een buffet met koude pasta’s, heel veel groentes, bereide gerechten en uiteraard vleesspiezen uit de barbecue wachten op ons. De kindjes vinden het geweldig om zelf te kiezen. Vooral de extra desserts die we bestellen. Dat noem ik trouwens geen kinderijsjes 🫣 Voor 30 euro hebben we goed en gevarieerd gegeten en gedronken. Het was een rustig dagje waar we allemaal deugd van hebben gehad.

Donderdag komt de regen ons de oren uit… dit is echt typisch Belgisch/Nederlands weer.  

Gisteren waren we even bij Timothy School gestopt om een kijkje te nemen. We hebben een afspraak gekregen voor deze ochtend. We zijn benieuwd naar deze school, aangeraden door Mercedes. Intussen hebben we ook anderen gesproken die enthousiast waren. De man van de directrice is leraar Engels en leidt ons rond. Alle kinderen kennen hem, van groot tot klein, en hij krijgt van iedereen een high five. Heel aardige man, we zijn het eerste Belgische gezin dat deze school bezoekt. De kinderen en leraars zijn enthousiast. Dit is een privéschool met, zoals de meeste bij ons, een christelijke basis. Er wordt veel projectmatig gewerkt en de klassen zijn ruim, licht en gezellig ingericht. Je kan hier schoolgaan van kleuter tot het vierde middelbaar, dat is ook de leeftijd tot wanneer school hier “verplicht” is. De kleuterschool ligt om de hoek van de lagere school. Dit was een voormalig groot huis dat werd heringericht, gelegen in het groen met moestuin en speeltuin. Zowel de kleuterafdeling als de lagere school bevallen ons, maar vooral de kinderen. We houden dit in gedachten.

Schooljaar eindigt hier binnenkort, vanaf december is het 2-3 maanden zomervakantie. Op privéscholen betaal je vaak inschrijvingsgeld en een maandelijkse bijdrage, en daarnaast komen er extra kosten bij voor bv. uitstappen. Ze bezorgen me alle info via whatsapp, hét communicatie kanaal van Paraguay.

Kort na de middag hebben we een afspraak bij een woning vlakbij de kleuterschool van Timothy’s school. Het is een mooi afgewerkt nieuwbouwhuis, exclusief keuken. Een jong Russisch koppel wacht ons op. Ze vertrokken drie jaar geleden uit Moskou vanwege de dreiging van oorlog (ze zijn ervan overtuigd dat die eraan komt). Ze lieten dit huis bouwen, maar hebben altijd in een stad gewoond, in een appartement. Na een tijdje in Hohenau te hebben gewoond, kwamen ze tot de conclusie dat dit toch niet voor hen is, veel te rustig. Ons advies: niet te snel kopen, rustig rondkijken. De prijzen stijgen inderdaad, maar verkopen is lastiger dan kopen. Er staat veel te koop, vaak van westerlingen die terug willen omdat het hen toch niet bevalt. Dat horen we hier veel. Niets mis mee, je kan je altijd bedenken maar het is daarom belangrijk om goed na te denken als je iets zou kopen

Daarna is het weer kindertijd. We rijden naar de Paraguayaanse versie van Tropical (onze binnenspeeltuin thuis), oftewel Loco Mundo in Obligado. We zijn de enige aanwezigen. Een moeder en zoon doen de kassa. De Duitse jongen herkent ons, we waren op zijn school. Hij herkent vooral Victor met z’n coole schoenen. We raken aan de praat met Nadja, de moeder en eigenaresse. De kinderen spelen intussen lekker samen. We wisselen weer heel wat interessante informatie uit.

Ondertussen komt er nog een Duitse vader met twee kindjes, zowat de leeftijd van Victor en Ellie. Na een tijdje vraagt hij: “Ben jij Jamie?”  

Ik word in Paraguay herkend, help! Het blijkt Lars te zijn, een vriend van Mercedes. Ze had zijn contactgegevens doorgestuurd en we hadden al wat heen-en-weer geappt en afgesproken om zaterdag eens samen te komen bij hun vakantiewoningen. Wat een toevallige ontmoeting hier!  

Samen met hem en Nadja praten we over Paraguay, hoe het bij ons is, wat we al meegemaakt hebben, maar ook hun ervaringen. De middag vliegt voorbij. Na deze ontmoeting kijken we nog meer uit naar onze bijeenkomst zaterdag. 

---

Lees de meest recente posts

• Reflectie ~ 31/12/2024
• Coming home (36) ~ 23/10
• City of blinding lights (35) ~ 20/10
• Viva la vida (34) ~ 17/10
• Bright sunshiny day (33) ~ 15/10

Of lees in het overzicht