Vrijdag 11/10 is er eindelijk geen regen meer, af en toe zon en 29 graden. We waren wel klaar met het voorbije weer. Tegelijk deed het ook deugd: wat verkoeling, ook voor de natuur.

De kinderen werken voor school en spelen buiten met de andere kinderen of beter met hun speelgoed.

Gisteren zijn de eigenaars van de vakantiewoning teruggekomen uit Duitsland. Ze zijn voor het eerst in drie jaar weer enkele maanden terug geweest met het hele gezin. Het hele gezin, dat zijn twee ouders en zeven kinderen! Toevallig heet de vrouw ook Elli(e) en heeft ze een oudere broer die Victor heet. We hebben een leuke en gezellige babbel over Paraguay, Europa, kinderen…

In de namiddag gaan we naar Bella Vista. Er is een museum over de stichters van de stad. We komen aan maar er is niemand. Ik neem contact op met het vermelde telefoonnummer maar ook niet. Dan maar verder naar de playa / visclub / beachbar…. Wauw!! Ik denk dat we nu alle lokale visclubs en strandjes hebben bezocht, maar deze is onze favoriet. We zijn zo gezegend dat we hier zijn,… ik kan het niet uitdrukken. Voor 10.000 guaraní per persoon vanaf 12 jaar mag je naar binnen. Het domein is heel goed onderhouden en op korte afstand ligt Argentinië. Er is een bar/restaurant dat wat hoger ligt en een mooi uitzicht biedt. Ze verhuren hier ook kayaks, iets wat de mannen graag willen proberen. Vandaag lukt dat helaas niet, want we hebben vanavond afgesproken met Mercedes en haar familie.  

Voor ons is dit de ‘Bargoed’ van Paraguay (Bargoed is een bar in Zeeland, NL, aan de Schelde met een klein strandje). We genieten van een verzorgd hapjesbord en een heerlijk dessertje.

’s Avonds hebben we afgesproken met de familie Verreydt in Cosmopolis. Dit begint ons favoriete restaurant te worden. Volgens hen kun je hier heerlijke pizza eten, en dat klopt! Terwijl de kinderen binnen en buiten spelen, kletsen wij wat bij. We krijgen nog enkele leuke uit-tips mee.

Zaterdag 12/10 beginnen we de dag met wat schoolwerk. Pieter laat ondertussen de auto wassen, voor slechts 2 euro. Daar kun je zelf niet aan beginnen! Hij gaat ook verse eitjes halen bij de ouders van Mercedes, wat verderop in de straat. Het is trouwens heerlijk warm vandaag, 32 graden.

Na wat werk in de ochtend, gaan we afkoelen in het zwembad. Dat doet echt deugd. ’s Middags hebben we afgesproken met Lars en zijn gezin om hun verhalen te horen.

Om 15.00 uur komen we aan bij een afgesloten condominium in Parque Manantial. Lars staat ons al op te wachten. We maken kennis met zijn vrouw Jenni en hun twee kinderen, die ongeveer dezelfde leeftijd hebben als de onze. Ze tonen trots hun twee vakantiehuisjes, en terecht! Ze zijn kleiner dan wat wij nu hebben, maar compleet uitgerust, voorzien van alle gemakken. De kinderen ontdekken de tv, iets wat wij nu niet hebben, maar eerlijk gezegd wordt die ook niet gemist. Ze kijken wel eens een filmpje op de iPad, maar er wordt vooral veel gespeeld, zowel binnen als buiten. De slaapkamers hebben rolluiken, ideaal! In de verblijven die wij gebruikten, werden vaak verduisterende rolgordijnen gebruikt die nog kieren overlieten, of zeer lichte gordijnen… Rolluiken zijn perfect, ook om de zon en warmte buiten te houden.

Buiten bij de quincho staat allerlei lekkers en koffie klaar. Ook de grootouders zijn erbij. Dat zijn de ouders van Jenni, die mee geëmigreerd zijn vanuit Duitsland. Haar vader sprak 15 jaar geleden al over Latijns-Amerika. Jenni en Lars wilden eigenlijk naar Noorwegen, vooral vanwege het onderwijssysteem, maar na wat research kwamen ze toch uit bij Paraguay. We praten over hun beweegredenen, hun ervaringen en het leven dat ze nu leiden, terwijl de kinderen samen spelen. We wandelen door de barrio of wijk. Er staan al een paar huizen, maar er is nog veel grond. De meeste percelen zijn wel verkocht. Wie op dit park woont of in hun vakantiehuisje verblijft, kan gebruik maken van alle faciliteiten van Parque Manantial, zoals de zwembaden, het restaurant en het domein zelf. De middag vliegt voorbij, teken dat het goed was. Ook beetje jammer dat we alweer afscheid moeten nemen.

Niet veel later realiseren we ons dat de koelkast bijna leeg is. We stoppen daarom bij Cheers, een hippe eetzaak in Hohenau. We eten op het terras aan de straatkant en kunnen de boel goed overzien. De kinderen vermaken zich met de autootjes en Ellie vindt de muziek zo leuk dat ze niet blijft zitten, maar gaat dansen.

Paraguay is een enorm taalbad voor ons én de kinderen. Mensen die we spreken zijn verbaasd over hoe goed we hun taal spreken, of het nu Duits, Frans of Spaans is. Zelfs ons basis-Spaans blijkt goed genoeg. Er wonen hier blijkbaar immigranten die al langer in Paraguay zijn en slechter Spaans spreken dan wij. Victor spreekt ook al een paar woorden Duits en Spaans. Ellie ook, zij papegaait dat grappig na (“Una ninja es una ninja”). Ik moet ook telkens uitleggen dat België drie officiële landstalen heeft die op school geleerd worden. Doordat wij Vlaams praten, denken ze meestal eerst dat wij Nederlanders zijn. Er heerst buiten de Benelux volgens mij het idee dat België een Franstalig land is. Nu maakt mij dat weinig uit maar ik zie dat mensen daar echt verbaasd over zijn. Engels helpt je hier trouwens niet ver. Het Belg-zijn heeft zo zijn voordelen: je redt je altijd wel met talen.

---

Lees hier de meeste recente blogs

• Reflectie ~ 31/12/2024
• Coming home (36) ~ 23/10
• City of blinding lights (35) ~ 20/10
• Viva la vida (34) ~ 17/10
• Bright sunshiny day (33) ~ 15/10

Of kijk in de index