Maandag 02/09
Vandaag gingen de scholen thuis weer van start, en ook wij zetten de laatste puntjes op de i in samenspraak met de school. Voor vertrek had ik al wat werkbladen uitgeprint voor het geval we geen boeken of werkmateriaal zouden hebben. Vandaag ontvangen we de nodige informatie om eraan te beginnen.
In de ochtend zitten de kinderen helemaal in hun fantasie spel en laat ik hen lekker doen. In de namiddag maken we een ritje door de omgeving. We eindigen in Paraguarí, waar we een uitkijkpunt vinden: Cerro Pero. Hier heb je een adembenemend 360-graden uitzicht. In de verte leek het net Route66: eindeloze wegen zonder huizen.
Via Maps vinden we een lokaal barretje met een kleine speeltuin. Zo kunnen we als ouders ook even rustig zitten en bijpraten. Voor de lokale normen vinden we het een modern restaurantje: een nette menukaart, een binnenkoer met speeltuintje en hippe stoelen en zeteltjes. De kinderen hebben plezier, hoewel ze een paar pijntjes opliepen. Zoals eerder gezegd, de speeltuigen zijn hier niet zoals bij ons. We krijgen nog een live-les biologie. Er zoemt en vliegt ineens een vreemd beest boven ons. Het blijkt een spin te zijn die een vlieg vangt, doodt en haar mee langs haar fijne web naar boven sleept. Voor mij de top van (huis)onderwijs: vragen hierover en zoeken naar informatie.
Tegen de avond zijn we terug in ons vakantiehuisje. Omdat we laat hebben geluncht, heeft niemand echt honger. We eten een klein crackertje, praten wat in bed, luisteren naar een verhaaltje met de kinderen (de ‘NEEhoorn’ via BookBeat, heel leuk!) en liggen vroeg onder de wol.
Dinsdag 03/09
Ellie en ik zijn vroeg wakker en doen samen een half uur yoga/stretching buiten. Vandaag zou het warm worden, tot 33 graden. In de ochtend werk ik samen met Victor aan zijn schoolwerk in het bundeltje dat ik had voorbereid. We zijn nog niet bij de kopieerwinkel gestopt om het toegestuurde materiaal te printen. Ellie oefent met Pieter cijfers overtrekken in een leuke app. Als pauze nemen we een duik in het zwembad.
Na de lunch spelen we nog wat in en rond het zwembad. Daarna rijden we naar het dorp, waar we een kantoor- en schoolwinkel ontdekken, de Van Hoye van 20 jaar geleden in Paraguay. Het is druk bij de kopieermachine, want de meeste gezinnen hebben hier geen printer en komen hiervoor naar de winkel. De vrouw achter de balie komt niet erg vriendelijk over, met Google Translate slagen we erin om te communiceren en leren we weer wat nieuwe woorden. Ondanks dat we van tevoren wat lessen, zinnen en woordenschat hadden geoefend, is er duidelijk nog werk aan de winkel. Memo aan mezelf: volgende keer zeker A4 vragen als papier. We hebben nu blijkbaar papierformaat F. Iemand een idee wat dit is?
’s Avonds maken we weer zelf eten terwijl Victor een filmavond voorbereid, compleet met menukaart en toegangstickets.
Je zou denken dat het hier over rozengeur en maneschijn loopt. Niets is minder waar. Reizen met kinderen blijft uitdagend. Hoe gaat het dan wel? Driftbuien, blijdschap, tranen, enthousiasme, boosheid, het wisselt elkaar af. Diepe gesprekken over wat we voelen en waarnemen, veel geduld, ruimte om alle emoties te laten zijn en er naar te luisteren, hun gevoelens bestaansrecht geven ipv te onderdrukken…
Ik hoop dat laatste meer geïntegreerd te zien in onze samenleving. Zachtheid creëert geen zwakke personen, integendeel. Kinderen hoeven geen ijzeren hand maar iemand die lijnen uitzet waarbinnen ze de vrijheid krijgen om te kleuren, die hun emoties helpt reguleren en die zichzelf tot orde kan brengen om zo de vuurtoren of veilig haven te zijn. Om een licht te laten schijnen wanneer het donker wordt, die er onvoorwaardelijk voor ze is. Wanneer je 24/7 op elkaar aangewezen bent, is het een uitdaging om jezelf niet te verliezen in de allesomvattende rol. Tijd nemen voor mezelf om mijn ding te kunnen doen, is er niet altijd. Wij als volwassenen zijn in staat onze behoeften uit te stellen. Kinderen leren dit nog. Wij zijn hun voorbeeld. Daarom terug micromomentjes inbouwen, bepaalde routines er weer in krijgen zoals yoga in de ochtend en meditatie in de avond, bewust ademhalen, een siësta in de namiddag,…
Formaat F is waarschijnlijk folio, een Amerikaanse papiermaat. Wijkt iets af van a4. Iets langer en smaller?
Langer en breder!
hey Jamie & Pieter, ziet enkeling allemaal positief ! 👍
Leuk een live biologie les.
Alle emoties mogen er zijn. Zorg idd ook goed voor jezelf door idd selfcare in te plannen 🩷
ziet en klinkt er allemaal positief uit bedoel ik 😃