Schreef ik gisteren nog mijn blog over het weer van de afgelopen dagen, staan we vandaag 14/09 op met een heldere hemel (met enkele wolkjes) We spreken Mike en hij vertelt dat dit wel vaker gebeurt. Door de bosbranden is de lucht vaak dicht, maar na een regenbui klaart het meestal op. Zalig weer om onze was te laten drogen: een warme bries en de zon erbij!
We komen langzaam op gang en lummelen wat rond in en om het huisje. Ineens bedenk ik me dat er in San Bernardino een zusterfiliaal van O’Gaucho is, een all-you-can-eat churrasqueria of grill-restaurant. We besluiten dit met de kindjes te proberen. Zij dromen van bergen frietjes en desserts, wij van vlees en salades. Onze wensen worden vervuld. O’Gaucho is een stijlvol ingerichte zaak met leuke decoratie, vriendelijke bediening en lekker eten. We vergaten helaas om bord-foto’s te nemen, op eentje na. Sfeer foto’s hebben we voldoende ☺️
Na de lunch genieten we buiten op het terras van onze dessertjes: Tarta Tres Leches, Velvet cake, Helado con confitura de colores (zelf door Victor besteld!) en nog wat lekkers. Deze uitgebreide lunch, inclusief drankjes en desserts, kostte ons voor vier personen slechts 420.000 guarani (ca. 50€). Dat is voor ons goedkoop, voor de normen hier al wat duurder.
Daarna rijden we wat rond, goed voor onze CO2-afdruk. We passeren Altos, waar je op sommige plekken een prachtig uitzicht hebt over het Ypacaraí-meer. We rijden door tot voorbij Loma Grande. Onderweg zien we een echt vliegtuig dat is omgebouwd tot hotel/restaurant/museum. We zijn niet gestopt omdat het al laat was, maar we pinnen het voor een volgende keer. Op de terugweg zien we chauffeurs halsbrekende toeren uithalen. Hé, vrijdag de 13e was gisteren!
Thuis boeken we ons volgende verblijf vanaf maandag: een vakantiehuis met open uitzicht in Colonia Independencia. Deze stad is een toeristische trekpleister vanwege het Duitse erfgoed. Het ontving grote golven Europese immigranten in de jaren 1940 en na de oorlog, vooral uit nazi-Duitsland. Ook staat het bekend om de grote Oktoberfest-viering. Daarnaast zijn er heel veel natuurparken en saltos oftewel watervallen.
Onder een stralende zon worden we op zondag wakker. De meisjes zijn vroeg op, de jongens pas twee uur later. De was hangt inmiddels alweer te drogen. In het volgende huis is geen wasmachine maar de gastvrouw biedt aan om te helpen als het nodig is. Naast mijn vertrouwde ossegalzeep-stick heb ik een superhandig wasblok meegekregen van Seepje, non-spon maar aangeraden door mijn tante. Ik ben echt verkocht: het blok is geribbeld waardoor je moeiteloos vlekken uit kleding verwijdert, ook ideaal voor delicate handwasjes. Dus, wie nog op reis gaat, een must have!
Victor begint de dag met bommetjes in het zwembad en duikt spullen op die Ellie erin gooit. Ook zij waagt zich aan het water, maar vanaf de kant. Ze vindt het wel jammer, de afgelopen weken sprong ze vaak als eerste erin. Dat komt wel weer en uiteindelijk beleeft ze zo ook pret met Victor.
Daarna besluiten we naar Laguna de Ita te rijden. We vinden er een gratis park met wandelpaden… en kaaimannen! De kinderen en wijzelf zijn onder de indruk. Grote en kleine krokodillen, je ziet er een paar in het water. De meesten liggen op het droge in de zon. Je kunt er bijna naast staan. De omheining is laag en naar onze westerse normen onveilig, maar wie gezond verstand heeft, weet wat hij moet doen. We wandelen door het park, dat mooi is aangelegd en goed wordt onderhouden, met leuke speeltuinen. Ellie glijdt van alle glijbanen en straalt van plezier! Pieter werpt zich op om Ellie overal heen te brengen. Ook Victor leeft zich helemaal uit.
Na enkele uurtjes rijden we terug. Onze gastheer vertelde over een paardenrodeo in Ypacaraí. Hij stuurt de locatie door en we besluiten een kijkje te nemen. Paardenliefhebbers, cowboys en cowgirls komen hier aan hun trekken. Het is de 25e editie Gran Jineteada y Baile Popular bij Familia Colman (ik moet meteen denken aan de gelijknamige brug in Wachtebeke), Inkom en parking kost slechts 90.000 guarani (10€). Spaanse live-muziek klinkt uit de boxen, er wordt in de paddock gereden met de paarden, al dan niet op de maat van de muziek. Er zijn een paar kraampjes met eten en hoeden. De bezoekers komen met eigen stoelen en koelboxen. Ik vraag me af of de bar nog iets gaat verkopen. We blijven ongeveer een uurtje kijken en rijden dan verder.
We bezoeken tot slot nog eens het centrum van Ypacaraí. Afgelopen vrijdag was er een feest bij het treinstation, maar dat hebben we helaas gemist. Wel zien we dat de trein heeft gereden, zo’n oude wagon! We gaan nog even met de kinderen naar de speeltuin voordat we gaan eten. De koelkast in het huisje is bijna leeg dus eten we weer bij El Patrón. We kiezen voor picadas, een soort tapas met van alles en nog wat.
Op de terugweg staan we voor een rood licht. Een agent staat bij het kruispunt. Opeens komt er een grote zwarte jeep naast ons staan… die vervolgens doodleuk door het rood rijdt, onder het oog van de agent. We stonden erbij en keken ernaar, letterlijk. Geen achtervolging, niks. Ondertussen zijn er jongleurs met vuurfakkels bezig op datzelfde kruispunt. Dat is bij ons ondenkbaar, het geeft wel spektakel. Er gebeurt vaak van alles bij de kruispunten: fruitverkopers, verkoop van bingokaartjes, collectes, ruitenwassers, en verkopers van bv. chipa, een lokale specialiteit en boules de Berlins (maar dan met dulce de leche).
Thuis pakken we alvast een en ander in, dat scheelt morgen weer wat.
Lees de nieuwe berichten hier